Staat

De staatsvorm van Ecuador is een republiek met aan het hoofd een president. Sinds 2007 is Rafael Correa de president. In Ecuador is de President zowel staatshoofd als regeringsleider. De grondwet bepaalt dat iedere president een termijn van vier opeenvolgende jaren moet regeren, samen met de vice-president en het Congres. Presidenten kunnen echter worden herkozen na een onderbreking van één termijn, terwijl wetgevers direct kunnen worden herkozen. Alle Ecuatorianen tussen de 18 en de 65 jaar die kunnen lezen en schrijven zijn volgens de wet verplicht om te stemmen.

De regering van Ecuador wordt gevormd door 5 machten: uitvoerende macht, de rechterlijke macht, de wetgevende macht, de electorale en de burgerlijke macht. De uitvoerende functie wordt uitgevoerd door de president van de republiek, Rafael Correa en zijn Vice President. De President van de Republiek benoemt de ministers en gouverneurs van elke provincie. De wetgevende functie is gevestigd in zowel de regering als het Congres. De rechterlijke macht is onafhankelijk van de uitvoerende en de wetgevende macht. Vanaf 2008, met de nieuwe grondwet van de Republiek van Ecuador, zijn de electorale macht en de burgerlijke macht erbij gekomen.

Ecuador is verdeeld in 24 provincies, elk met hun eigen hoofdstad.

Rafael Correa is de eerste president die is herkozen. Correa staat bekend als een linkse politicus. Hij omschrijft zijn programmapunten als een vorm van revolutie op de volgende terreinen: grondwet, ethiek, economie en productiviteit, onderwijs en gezondheidszorg, waardigheid, soevereiniteit en Latijns-Amerikaanse integratie. Hij onderhoudt goede banden met Hugo Chávez, de president van Venezuela en wordt vaak beschouwd als anti-Amerikaans. Levensbeschouwelijk betitelt hij zichzelf als een humanist en een linksgeoriënteerde christen. De socialistische Correa is vooral populair bij de armen. Hij investeerde stevig in onderwijs en gezondheidszorg en voorzag veel armen van uitkeringen en subsidies.

De politiek van Ecuador legt grote nadruk internationale samenwerking. Ecuador is lid van de VN en vele andere samenwerkingsverbanden, zoals het Latijns-Amerikaans economisch systeem.

Ecuador is een van armste landen van Zuid Amerika. Het land is echter rijk aan aardolie en is een van de meeste bio diverse landen ter wereld. Aardolie is goed voor 40% van de export. Daarnaast zijn bananen, garnalen, koffie en bloemen de belangrijkste exportproducten van de economie van Ecuador.

In 2000 verving de Ecuadoriaanse overheid de eigen munteenheid door de Amerikaanse dollar, omdat de inflatie veel te hoog was geworden. Onder toezicht van het IMF wordt al jaren een liberale economische koers gevaren. Ecuador heeft een groeiende economie, met een lage inflatie en toenemende economische groei. Dit komt echter vooral door stijgende olieprijzen en de geldstromen van Ecuadorianen in het buitenland naar hun families.

In werkelijkheid is de werkeloosheid in Ecuador de laatste jaren sterk toegenomen. Bovendien leeft meer dan 50 % van de bevolking onder de armoedegrens, dit is vooral het geval bij de inheemse bevolking. De huidige regering concentreert zich nu op werkgelegenheid en welvaartsverbetering, zodat de bevolking ook kan profiteren van economische groei.